Gry Historyczne: 26

Gry historyczne to wspaniałe gry gdzie będziemy mieli okazję polatać historycznymi samolotami i stoczyć nimi wiele bitew jak i też zagrać w różnego rodzaju przygodowe gry historyczne dla dzieci o charakterze edukacyjnym. Ale choć uważam Sonic 2 za grę niemal idealną, Sonic Mania ma pewne zaległości w jakości. Kilku szefów jest po prostu frustrujących, aw niektórych strefach poziom tego poziomu jest odczuwalny. Ale w świetle tego, jak doskonale oddaje on ducha złotego lata Sonica, te niespójności łatwo jest wybaczyć. Niektórzy narzekali na archaiczny system składowania, który zmusza cię do rozpoczęcia strefy od zera, jeśli stracisz całe życie. Ale dla mnie daje to przyjemne napięcie tym chwilom, kiedy jestem w swoim ostatnim życiu i walczę z bossem. W każdym razie jest to tak bezlitośnie szybka gra, że ​​powrót do miejsca, w którym się znajdujesz, nie zabiera czasu.

Nigdy nie myślałem, że znowu napiszę pozytywną recenzję gry Sonic, ale oto jesteśmy. Sonic Mania karmi się nostalgią, ale co najważniejsze, nie jest jej własnością. Twórcy gry wzięli najlepsze kawałki z gier vintage Sonic i stworzyli coś więcej niż cyniczny powrót. To gra, która kojarzy się z kolorem, pasją i osobowością, i jest jasne, że została stworzona przez ludzi, którzy naprawdę kochają serial. Nie można stworzyć takiej gry bez podstawowego zrozumienia tego, co sprawia, że ​​Sonic jest świetny i cieszę się, że Sega podjęła tę grę. Plotki są prawdziwe: Sonic znowu jest dobry. W moim umyśle są tylko dwa dobre filmy: 1978 film Jackie Chan Drunken Master i film Jackie Chan z 1994 roku The Legend of Drunken Master. Kiedy więc poznałem Jinn Mescę, samotnego NPC, który strzeże pozbawionej znaczenia klatki schodowej w grze wieloosobowej walczącej z RPG Absolver, natychmiast poświęciłem się opanowaniu jego pijanego, potykającego się stylu walki. Aby to zrobić, pozwoliłem mu pokonać mnie przez trzy godziny.
Uczenie się ruchów Meski nie było zabawne per se, ale byłem zmotywowany. Byłem zmotywowany, aby pokazać każdemu graczowi, który wcześniej mnie ścigał i powalił mnie, że ćwiczyłem, że wiedziałem, że niektóre rzeczy nie. Uprawiałem go przez wiele godzin, walcząc z nim, a potem czekając, aż odrodzi się, po czym znów walcząc z nim, aby powoli nabrać jego zestawu ruchów zui quan - nadgarstka, chybotanie niskiego kopnięcia, łokieć potknięcia, wszystkie trafienia. Za każdym razem, gdy nauczyłem się nowego ruchu, spędziłem 5 minut (przynajmniej) edytując mój zestaw ruchów, aby je włożyć, łącząc niskie ataki z kopniętymi kopnięciami i budując serie szybkich uderzeń, by przebijać obronę moich wrogów. Oczyściłem całą talię i przebudowałem ją od nowa więcej razy, niż pamiętam. Oczywiście, kiedy poszłam pokazać moje nowe umiejętności, dopasowałam się do gracza na poziomie 60, który tupnął moim ciałem w pył z nieustannymi kombinacjami podstawowych ataków i doskonałych ruchów kontrataku. Zamiast wyglądać jak pijany bokser wyglądałem jak pijany facet, który został pobity, ale tak to się dzieje, gdy gra akcji RPG wślizguje się w grę walki 1 na 1. Po tym wściekłości przestałem, ale wróciłem godzinę później. Absolver jest dla mnie zbyt zabawny, abym trzymał się z daleka, nawet gdy mnie to boli.
Absolver to próba zsyntezowania sprzeczności w coś nowego - trzecioosobowa gra RPG ze sprzętem i poziomowaniem, która jest również konkurencyjną grą walki, medytacją typu Journey-like, która nieustannie jest gwałtowna - i wynikiem jest dziwnie ukształtowana gra. Odbywa się w małym, labiryntopodobnym, otwartym świecie pełnym wrogów AI, którzy są przywiązani do swoich posterunków, zawsze po cichu czekając na kogoś, kto błąka się po walce. Jest bardziej ponury niż tajemniczy, cichy i nieruchomy. Są ślepe zaułki, puste obszary bez wrogów i mylące okrągłe trasy, które kazały mi miażdżyć każdy klucz, żeby znaleźć mapę, chociaż żadna nie pojawiła się. Przeciwnicy AI są przyzwoitymi wojownikami, nie zawsze przewidywalnymi i dość twardymi, choć nie trudniejszymi niż jakikolwiek kompetentny gracz. W większości przypadków wygrywają w liczbach, ponieważ Absolver nie radzi sobie z blokowaniem wielu przeciwników, ani nie atakuje atakujących ze wszystkich stron. Aby odeprzeć część mroku, a nawet walczyć w grupach, do dwóch innych graczy może się odrodzić w twoim świecie dzięki automatycznemu dopasowywaniu rówieśników (które można wyłączyć lub ustawić tylko na zapraszanie). Nie możesz z nimi rozmawiać - nie ma głosu ani czatu tekstowego - pozostawiając komunikację do małego zestawu emotii w menu radialnym.